Darwin schreef dat niet de sterksten overleven, maar zij die zich het best aanpassen aan nieuwe situaties. In deze artikelserie wordt daarom stilgestaan bij vernieuwingen in de vastgoedsector. Deze keer een systeem-vergelijking tussen de oude en de nieuwe markt plus de verklaring waarom de aanpak van de laatste 30 jaar niet meer werkt.
(eerder verschenen in het Vastgoed Journaal)
In het artikel in het Vastgoed Journaal van juli hebben we gesteld dat om de crisis te overleven niet klagen maar aanpassen en innoveren het doel is.
Wie overleeft de huidige woningmarktcrisis? “The survival of the fittest” betekent niet dat de sterkste of “fitste” soort overleeft, maar juist die welke zich het best kan aanpassen aan de nieuwe omstandigheden.
De rentelasten van de grondportefeuilles vragen een hele nieuwe markt-aanpak nu de oude manier van ontwikkelen niet meer werkt. Met een aantal gerenormeerde partijen hebben we een nieuw product ontwikkeld welke we ook bij u vrijblijvend kunnen uitproberen.
Ruimtelijke projecten in de infrastructuur zijn vaak technische hoogstandjes. Het is daarom niet vreemd dat bij infrastructurele projecten de focus op de techniek wordt gelegd. Daardoor is er minder aandacht voor de omgevingsaspecten.
Naar schatting 400.000 Nederlandse huishoudens dreigen de dupe te worden van rotte en wegzakkende funderingen. Voornaamste oorzaak: te lage grondwaterstand. De verantwoordelijkheid daarvoor is niet geregeld.
Duurzaamheid is in de belangstelling. Er is bijna geen gemeente die niet voor een duurzame wijk of project of gemeente gaat. Dit wordt alom toegejuicht en terecht. Maar gebeurt het zakelijk en financieel gericht of louter vanuit maatschappelijke bevlogenheid? Enkele tips vanuit het managen van duurzaamheid.
Particulier opdrachtgeverschap in Nederland is iets van alle tijden. Er is altijd al een groep mensen geweest die het bouwen van het eigen huis als ultieme droom koestert. Deze groep valt ruwweg in twee delen uiteen.
Stedelijke kernen in Nederland en ook in andere landen lijken zich uitsluitend nog te kunnen ontwikkelen volgens de ‘uniforme’ denklijnen en tradities van het globale marktdenken. Eén wereld, één markt, één methode, en daardoor (schijnbaar onvermijdelijk) één oplossing. Terwijl het publiek meer en meer verlangt.
